Ευθύς στις απαντήσεις του, απολαυστικός στις αναφορές του για το πέρασμά του από τον ΟΦΗ, τη γνωριμία του με τον Ευγένιο Γκέραρντ, αλλά και για τη μεγάλη του διεθνή καριέρα, η οποία διήρκησε δέκα ολόκληρα χρόνια! Πάντα με χαμηλούς τόνους, χωρίς πολλά λόγια, ο Γιάννης Αναστασίου είναι ένας από τους Έλληνες που διαφήμισαν με την παρουσία τους τη χώρα μας στο εξωτερικό.
Το ξεκίνημα και η καθιέρωση στην Α’ Εθνική
Στην Άρτα ο Γιάννης Αναστασίου έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα. Όπως λέει, «από μικρός μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο. Κάθε απόγευμα πήγαινα σε ένα γήπεδο και έπαιζα. Ήμουν συνεχώς με μια μπάλα στα πόδια κι έτσι μοιραία μπήκε στη ζωή μου. Με πήγε ο πατέρας μου στην τοπική ομάδα της Άρτας, με ειδική συμφωνία μάλιστα ότι έπρεπε να διαβάζω και να είμαι καλός μαθητής, ώστε να μου βγάλουν δελτίο».
Ήσουν από την αρχή επιθετικός ή στην πορεία σε… ανακάλυψαν;
«Από τότε που ήμουν πολύ μικρός και έπαιζα με τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου, αγωνιζόμουν στην επίθεση. Κι εκεί παρέμεινα…».
Από την Άρτα πότε έφυγες;
«Όταν τελείωσα το σχολείο. Στα 17 μου πήρα μεταγραφή για τον ΠΑΣ Πρέβεζα, που αγωνιζόταν στη Γ’ Εθνική. Εκεί έμεινα για ένα χρόνο».
Και μετά το μεγάλο άλμα. Εθνικός και Α’ Εθνική.
«Ναι, μόλις είχε ανέβει. Έμεινα πέντε χρόνια εκεί και έμαθα πολλά. Ακόμη και τα δυσάρεστα γεγονότα που βίωσα, με βοήθησαν στη μετέπειτα καριέρα μου».
Δηλαδή; Σε δυσκόλεψε η ζωή στην Αθήνα;
«Σκέψου μόνο ότι ήμουν ένα παιδί από επαρχία και δυσκολεύτηκα πολύ. Μάλιστα, για να πάω για προπόνηση, έκανα δύο ώρες με το λεωφορείο. Η θέληση όμως για μπάλα υπερνικούσε την κάθε ταλαιπωρία».
Το σχολείο ΟΦΗ και ο δάσκαλος Γκέραρντ
Σημείο σταθμός στην καριέρα του ήταν το πέρασμά του από τον ΟΦΗ. Ο Γκέραρντ τον επέλεξε μετά την πώληση του Νίκου Μαχλά στη Βίτεσε. Αυτό ήταν ένα δύσκολο φορτίο για το Γιάννη, ο οποίος όμως άντεξε στην πίεση. Όπωςθυμάται, «μετά τις καλές σεζόν που είχα με τον Εθνικό, με πλησίασαν αρκετές ομάδες. Συγκεκριμένα ο ΠΑΟΚ, ο ΟΦΗ και η Ξάνθη. Αν και οικονομικά η πρόταση του ΟΦΗ ήταν η χαμηλότερη, αυτή η ομάδα φάνταζε η ιδανικότερη για μένα, γιατί είχε τον Έγκε Γκέραρντ στον πάγκο. Αυτός ο άνθρωπος ήταν η αφορμή που πήγα στον ΟΦΗ και κάπως έτσι ξεκίνησε η όμορφη περιπέτεια της Κρήτης».
Περιέγραψέ μας λίγο πώς ήταν ο Γκέραρντ. Θυμάσαι την πρώτη σας συνάντηση;
«Και βέβαια. Ήταν σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. Μου παρουσίασε την ομάδα και μου εξήγησε τι ακριβώς ζητούσε από εμένα. Εκεί κατάλαβα πως όσα μου έλεγαν οι μετέπειτα συμπαίκτες μου στον ΟΦΗ για εκείνον, ήταν αλήθεια».
Πώς θα τον χαρακτήριζες ως άνθρωπο και ως προπονητή;
«Είχε έντονη προσωπικότητα και κατάφερνε να βρίσκει το “κουμπί” του κάθε ποδοσφαιριστή. Τα αποτελέσματα που είχαμε μέσα στο γήπεδο δεν οφείλονταν τόσο στην προπόνηση που μας έκανε, όσο στην ψυχολογία που μας μετέδιδε. Ήταν δάσκαλος για μένα».
Τι θυμάσαι έντονα από εκείνη την περίοδο και τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις;
«Στην πρώτη μου χρονιά βγήκαμε τρίτοι στο πρωτάθλημα και την επόμενη σεζόν πήγαμε πολύ καλά στη Ευρώπη, όπου αποκλειστήκαμε από την Οσέρ. Υπήρχε ένα φοβερό κλίμα στην ομάδα. Όλοι ήμασταν μια γροθιά μέσα κι έξω από το γήπεδο και πραγματικά έχω να θυμάμαι μόνο ευχάριστα πράγματα. Ο ΟΦΗ ήταν ένα μεγάλο σχολείο…».
Κάνεις τρεις πολύ καλές σεζόν με τον ΟΦΗ. Πώς και δεν προέκυψε ενδιαφέρον από κάποια από τις μεγάλες ομάδες;
«Και βέβαια υπήρξε ενδιαφέρον. Με ήθελε η ΑΕΚ και, για δεύτερη φορά, ο ΠΑΟΚ. Όμως εμένα μου άρεσε το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ενώ πίστευα πως με τον ΟΦΗ είχα καλύψει τις φιλοδοξίες μου στην Ελλάδα».
Και στη συνέχεια έρχεται πρόταση από την Άντερλεχτ;
«Ναι. Και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να το συζητήσω με τον Γκέραρντ. Τον εμπιστευόμουν απόλυτα. Παράλληλα, ήξερε κι εμένα και την ομάδα».
Και τι σου είπε ακριβώς;
«Συγκεκριμένα, μου είπε: “Πήγαινε. Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις». Αυτές του οι κουβέντες μου έδωσαν μεγάλη ώθηση και θετική ενέργεια για τη νέα πρόκληση στη ζωή και στην καριέρα μου».
Μια μεγάλη διεθνή καριέρα ξεκινάει…
Πρώτος σταθμός για το Γιάννη η Άντερλεχτ, ένας μεγάλος σύλλογος υψηλών απαιτήσεων. Οι πρώτες του εντυπώσεις; «Εντελώς διαφορετικά από ‘δω (γελάει!). Υπήρχε φοβερή οργάνωση και πειθαρχία. Άπαντες εφάρμοζαν τους κανόνες, χωρίς μουρμούρες. Έβλεπα παίκτες, όπως τον Έντσο Σίφο, να εκτελούν τις εντολές του προπονητή και είπα στον εαυτό μου πως έπρεπε κι εγώ να κάνω το ίδιο. Με τον καιρό κατάλαβα πόσο σωστό είναι αυτό».
Πώς σε αντιμετώπισαν όταν πρωτοπήγες εκεί;
«Ήταν δύσκολα. Μας θεωρούσαν τριτοκοσμικούς στο ποδόσφαιρο και έπρεπε να αποδεικνύω καθημερινά την αξία μου. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, όσον αφορά στους ξένους δηλαδή».
Στην Άντερλεχτ έρχεται και ο πρώτος τίτλος στην καριέρα σου…
«Φοβερό συναίσθημα και εμπειρία. Αισθάνθηκα δικαιωμένος για τις επιλογές μου και ένιωσα πως οι κόποι μου ανταμείφθηκαν».
Γιατί έφυγες τότε και πήγες στην Ολλανδία;
«Ήθελα να παίζω κάθε εβδομάδα. Η Άντερλεχτ είχε τόσο καλούς επιθετικούς, που αυτό ήταν αδύνατο».
Στην Ολλανδία έρχεται η ποδοσφαιρική καταξίωση
Πρώτα η Ρόντα και μετά το μεγάλο κεφάλαιο του Άγιαξ για το Γιάννη Αναστασίου, στην Ολλανδία. Για το ενδιαφέρον της Ρόντα τονίζει ότι «είχαν έρθει και με είχαν δει σε έναν αγώνα με την Άντερλεχτ, όπου είχα σκοράρει. Αν και δεν επήλθε συμφωνία αμέσως, εγώ την απόφασή μου την είχα πάρει. Ήθελα να παίζω».
Τι σήμαινε για σένα η μεταγραφή στην Ολλανδία;
«Ήταν το highlightτης καριέρας μου. Σε τέσσερις σεζόν ήμουν πρώτος σκόρερ! Ήταν τα πιο παραγωγικά μου χρόνια. Με τη Ρόντα φτάσαμε στους “16” του ΟΥΕΦΑ, κάτι που ήταν εξωπραγματικό για τα δεδομένα της ομάδας».
Και ο Άγιαξ πώς προκύπτει μετά;
«Όλα ξεκίνησαν από πλάκα. Μετά από ένα ματς ανάμεσα στη Ρόντα και τον Άγιαξ, όπου είχα σκοράρει, είπα στον Κούμαν πως αν ήθελε να πάρει πρωτάθλημα, έπρεπε να πάρει έναν επιθετικό, δηλαδή εμένα».
Κι έτσι σου έκαναν πρόταση;
«Είχαν ήδη άποψη για μένα, όμως ήρθαν και με παρακολούθησαν και σε άλλα παιχνίδια. Και ξαφνικά μου ανακοίνωσε η διοίκηση πως συμφώνησε με τον Άγιαξ».
Φαντάζομαι πως ήταν μεγάλη τιμή για σένα, ε;
«Το συζητάς; Είχα τη δυνατότητα να αρνηθώ πρόταση αυτής της ομάδας; Ήμουν ήδη 31 και αυτή η στιγμή ήταν η καλύτερη στην καριέρα μου. Θα αγωνιζόμουν στον Άγιαξ, σε ένα από τα μεγαλύτερα clubτης Ευρώπης. Κι εκεί ήρθαν κι άλλοι τίτλοι, πρωτάθλημα, κύπελλο…».
Παρά την παρουσία σου σε ομάδες όπως ο Άγιαξ και η Άντερλεχτ, δεν ήσουν ποτέ στα βασικά πλάνα της Εθνικής. Ποιος πιστεύεις ότι ήταν ο λόγος;
«Ίσως δεν ήμουν αρκετά καλός για την Εθνική (γελάει!). Αυτό με ρωτούσαν συνεχώς και στην Ολλανδία, όμως εγώ δεν το σκεφτόμουν. Ήξερα πως κάνω σωστά τη δουλειά μου και δεν με προβλημάτιζε αυτό».
«Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία στην Ελλάδα»
Ο Γ. Αναστασίου επιχειρεί να μας περιγράψει τις διαφορές του ολλανδικού και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όπως λέει, «εκεί υπάρχει περισσότερη διάθεση για δουλειά και μεγαλύτερος επαγγελματισμός. Να φανταστείς ότι εγώ σε ηλικία 25 ετών έμαθα γαλλικά, ώστε να συνεννοούμαι».
Τι διαφορές υπάρχουν με την Ελλάδα;
«Τεράστιες. Εδώ όλοι λειτουργούν μόνο με ό,τι βλέπουν στο γήπεδο. Στο εξωτερικό υπάρχει οργάνωση, σταθερό πλάνο και κυρίως υπομονή».
Ήσουν και σε μια χώρα (Ολλανδία) όπου επενδύουν πολλά στις ακαδημίες.
«Οι άνθρωποι έχουν αντιληφθεί πως δεν θα γίνουν ποτέ Αγγλία ή Ισπανία. Γι’ αυτό το λόγο επενδύουν στα φυτώρια και στη μετέπειτα πώλησή τους. Δες πόσοι Ολλανδοί αγωνίζονται στις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες».
Τι θα πρέπει να κάνουμε εμείς ώστε να αλλάξει το ποδόσφαιρό μας;
«Πολλά! Πάνω απ’ όλα όμως πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία, να έχουμε υπομονή και να επενδύσουμε στους μικρούς. Ταλέντο υπάρχει, όμως είναι ατίθασοι και απείθαρχοι».
«Λείπει το καλό κλίμα στο σημερινό ΟΦΗ»
OΓιάννης Αναστασίου αναφέρθηκε όμως και στον ΟΦΗ του σήμερα. Χαρακτηριστικά είπε ότι «πρόκειται για μια ομάδα με ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, που έχουν πολλές δυνατότητες. Όταν προσαρμοστεί ο νέος προπονητής στην ελληνική πραγματικότητα και βρεθεί η σωστή χημεία, τότε θα πάει ακόμα καλύτερα η ομάδα».
Ποιες διαφορές διακρίνεις ανάμεσα στο σημερινό ΟΦΗ με την ομάδα που αγωνιζόσουν εσύ τότε;
«Αν και δεν ζω την καθημερινότητα της ομάδας σήμερα, πιστεύω πως τότε είχαμε ένα οικογενειακό κλίμα που κανείς δεν μπορούσε να το διαταράξει. Με τις αλλεπάλληλες αλλαγές που γίνονται τώρα, αυτό το κλίμα δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθεί».
Τι πιστεύεις πως πρέπει να γίνει, ώστε η ομάδα να αποκτήσει και πάλι την αίγλη του παρελθόντος;
«Αυτό που χαρακτήριζε ανέκαθεν τον ΟΦΗ είναι το κλίμα που σου περιέγραψα. Όταν όλοι στην ομάδα γίνουν ξανά μια γροθιά, τότε ο ΟΦΗ θα γίνει και πάλι μεγάλος».
Η αλλαγή της έδρας και η μετακόμιση στο Παγκρήτιο Στάδιο, πιστεύεις πως έπαιξε ρόλο στην αγωνιστική πτώση του ΟΦΗ;
«Κοίταξε, το Παγκρήτιο ήταν ένα βήμα προς τα εμπρός για το σύλλογο, όμως η ατμόσφαιρα που δημιουργούταν στο “Γεντί Κουλέ” ήταν το κάτι άλλο. Ήταν μία πραγματική έδρα που τρόμαζε κάθε αντίπαλο».
Εκτός από τις δραστηριότητές σου ως ποδοσφαιριστής και ως βοηθός προπονητή πλέον, είχες διοργανώσει πέρσι έναν φιλανθρωπικό αγώνα στο Ολυμπιακό Στάδιο. Πες μας γι’ αυτό το εγχείρημα.
«Στο εξωτερικό γίνονται συχνά τέτοιοι αγώνες και από ’κει μου ήρθε αυτή η ιδέα. Έτσι, με προσωπικές γνωριμίες, “πάντρεψα” το ποδόσφαιρο με το τραγούδι, προκειμένου να βοηθήσω τα παιδιά που έχουν ανάγκη».
Μαζί σου ήταν και ο παπα-Ανδρέας Κεφαλογιάννης. Πώς έγινε αυτό;
«Σκεφτήκαμε πως το ερασιτεχνικό και το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι ένα, όταν πρόκειται για την ανθρωπιά. Γνωριζόμασταν πολύ καιρό και το τολμήσαμε».
Θα το ξανακάνεις;
«Ναι. Ήδη ψάχνω τις κατάλληλες ημερομηνίες για να το οργανώσω».
Γνωρίζετε ότι:
- Έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Άρτα.
- Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά, τη Θεοδώρα και τον Κωνσταντίνο.
- Ο Νίκος Μαχλάς έχει βαφτίσει την κόρη του.
- Ο Κώστας Χανιωτάκης τον έχει παντρέψει.
- Έχει βαφτίσει την κόρη του Ανδρέα Σκέντζου.
- Έχει βαφτίσει το γιο του Νίκου Νταμπίζα.
Τα… αγαπημένα του Γιάννη
- Φαγητό: μακαρόνια
- Ποτό: λευκό κρασί, ουίσκι
- Αυτοκίνητο: BMW X5
- Μουσική: τα πάντα
- Χόμπι: οικογένεια!
Το παιδί από την Άρτα...
Ο Γιάννης Αναστασίου γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου στην Άρτα. Έχει ύψος 1.85μ. και έχει τη στόφα του σέντερ φορ που δεν ενδιαφέρεται μόνο για το σκοράρισμα, αλλά βοηθάει και στον ανασταλτικό τομέα, πιέζοντας ασφυκτικά τους αντίπαλους αμυντικούς.
Στα εθνικά πρωταθλήματα εμφανίζεται με τη φανέλα της Πρέβεζας την περίοδο 1990-1991, με την οποία είχε 32 συμμετοχές και 13 γκολ. Ακολούθησε μια σημαντική παρουσία στον Εθνικό Πειραιώς (1991-1996) με 106 συμμετοχές και 25 γκολ. Το 1996, μετά την πώληση Μαχλά στη Βίτεσε, έρχεται η πρόταση από τον ΟΦΗ του Γκέραρντ. Με την κρητική ομάδα (1996-1998) καταγράφει 82 παιχνίδια και 22 γκολ.
Το 1998 ξεκινάει το όνειρο της ευρωπαϊκής καριέρας. Πρώτος σταθμός είναι η Άντερλεχτ (1998-2000). Με την ομάδα του Βελγίου σημειώνει 9 γκολ σε 23 συμμετοχές. Το 2000 μετακομίζει στην Ολλανδία και τη Ρόντα. Στα πέντε χρόνια που έμεινε εκεί (2000-2004), σημειώνει 48 γκολ σε 114 συμμετοχές. Ακολουθεί η μεγάλη μεταγραφή στον Άγιαξ (2004-2006), με 7 γκολ σε 26 παιχνίδια, αυτή της Σπάρτα Ρότερνταμ (2006-2007) με 22 συμμετοχές και ένα γκολ και τέλος (2007-2008) η άσημη Όμνιγουολντ με 11 αγώνες και 2 γκολ. Το καλοκαίρι του 2008 δέχθηκε την πρόταση του Τεν Κάτε να αναλάβει βοηθός του στο τεχνικό τιμ του Παναθηναϊκού και την αποδέχθηκε. Και σήμερα ακολουθεί πλεον το δρόμο του προπονητή.
