Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Θλίψη σκόρπισε στην κοινωνία του Ηρακλείου, αλλά και την οικογένεια του ΟΦΗ, ο χαμός του αγνού Ομιλίτη Μιχάλη Μαμαλάκη, ο οποίος έφυγε για το μεγάλο ταξίδι σε ηλικία 79 ετών.
Μέχρι και την τελευταία μέρα της ζωής του, ο ΟΦΗ, ήταν ένα απο τα πιο βασικά θέματα της καθημερινότητας του.
Ο κυρ-Μιχάλης, είχε συστηθεί εδώ και χρόνια, στο κοινό του Ηρακλείου, μέσα απο τις παρεμβάσεις του, σε ραδιόφωνα της πόλης, αλλά και σε Αθηναϊκά, για να μιλάει με πάθος για την μεγάλη του καψούρα, τον ΟΦΗ.
Υπήρξε κολλητός φίλος του αείμνηστου Νίκου Αλέφαντου, την εποχή του θρυλικού προπονητή, στην κρητική ομάδα και πάντα τον μνημόνευε.
Οπως και του Νίκου Αναστόπουλου, τον οποίο θεωρούσε μετά τον Αλέφαντο, τον κορυφαίο προπονητή, που πέρασε απο τον ΟΦΗ.
Με τον "Ανάστο" ο κυρ-Μιχάλης είχε επικοινωνία, μέχρι και τα τελευταία του, για να ανταλλάζουν απόψεις για τον ΟΦΗ.
Αλλά και με δημοσιογράφους της πόλης, τους οποίους έπαιρνε και εκτός "αέρα" για να συζητήσουν θέματα της ομάδας.
Κανείς (μας), δεν χαλούσε χατίρι στον πάντα ευγενή κυρ-Μιχάλη Μαμαλάκη.
Για μένα, υπήρξε ένας απο τους πιο πιστούς μου ακροατές.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι αν έλειπα απο κάποια εκπομπή μου, επειδή αρρώστησα, ή μου έτυχε κάτι και έπρεπε να απουσιάσω, με έπαιρνε τηλέφωνο, για να δεί τι συμβαίνει!
Θυμάμαι σε διαλείμματα ραδιοφωνικών μου εκπομπών, να με παίρνει για να μου επισημάνει τις θέσεις του, για το θέμα που σχολίαζα.
Τις περισσότερες φορές, συμφωνούσα μαζί του, αλλά δεν του έδινα θάρρος, γιατί παθιαζόταν πολύ και επιχειρούσα, εντέχνως, να ρίξω τους τόνους και να τον ηρεμώ.
Στην τελευταία μας, επικοινωνία, μου έλεγε πόσο του κόστισε η πρόσφατη απώλεια, της συζύγου του.
Δεν άντεξε, χωρίς αυτήν.
Είναι κάποιοι άνθρωποι, που όταν χάσουν το άλλο τους μισό, της συντροφιά της ζωής τους, δεν έχουν κίνητρο και θέλουν να ακολουθήσουν.
Αυτό έκανε, και ο κυρ-Μιχάλης.
Ενας φινετσάτος άνθρωπος, που θα μας λείψει.
Θα τον θυμάμαι έξω απο το γήπεδο του ΟΦΗ ή σε μεγάλες στιγμές της ομάδας, είτε θετικές είτε αρνητικές, καλοντυμένο με το γυαλί rayban και το κατάλευκο μαλί του, να δίνει και αυτός τη μάχη του, στις επάλξεις, για την αγαπημένη του ομάδα.
Με τιμούσε πάντα, με τα λόγια του. Μου έλεγε πάντα για τα...ελληνικά μου, που του αρέσουν, το θάρρος της γνώμης μου και το ήθος μου.
Καλό παράδεισο, κύριε Μιχάλη.
Εκεί ψηλά με τον Αλέφαντο, είμαι βέβαιος, ότι θα κάνετε δυνατά παρεάκια, για να συζητάτε για τον ΟΦΗ.
