Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Δεν ήμουν ποτέ κατήγορος, αλλά ούτε υπήρξα και μεγάλος φαν του Νταμπράουσκας, καθώς τη Λιθουανία, την έχω συνδέσει περισσότερο με το μπάσκετ, παρά με το ποδόσφαιρο.
Κόντρα στο ρεύμα και τους όψιμους χειροκροτητές, που σήμερα τον βρίζουν, θωρούσα πάντα υπερβολικές, πρόωρες και ακραίες τις αναφορές, για την προπονητική αξία του Νταμπράουσκας, ο οποίος παρουσιάστηκε απο μάνατζερ, μερίδα του Τύπου και δυστυχώς και απο τον ίδιο τον ΟΦΗ σε κάποιες περιπτώσεις, κάτι σαν το...νέο Μουρίνιο, που ήρθε στη χώρα μας.
Πράγματι, ο "Ντάμπρα" πήρε τίτλους και έδειξε έργο, στα χαμηλά ποιοτικά πρωταθλήματα Βουλγαρίας και Κροατίας με την Λουντογκόρετς και τη Χάιντουκ, αλλά ποτέ δεν συμφώνησα, με τους πηχαίους τίτλους για το "Στρατηγό" και "αναμορφωτή" του ΟΦΗ, που μας κάνει χάρη, που βρίσκεται εδώ και δουλεύει για την ομάδα.
Στο μυαλό μου ήταν πάντα, ως ένας καλός προπονητής για τα δεδομένα του ΟΦΗ, αλλά μέχρι εκεί.
Οι προπονητές κρίνονται απο τα αποτελέσματα και απο το αν βγάζουν απο τους παίκτες τους, το 101% της αξίας τους.
Και εκεί ο Νταμπράουσκας, πέρσι πέτυχε, αλλά φέτος απέτυχε.
Πέρσι παρέλαβε μια διαλυμένη ομάδα και κακοσχεδιασμένη, απο εκείνους που είχαν τα ηνία. Μια ομάδα που πήγαινε ολοταχώς για υποβιβασμό, μέχρι να έρθει εκείνος.
Δούλεψε μαζί της, στο διάστημα της διακοπής του Μουντιάλ και πράγματι στο υπόλοιπο της σεζόν, κατάφερε να τη σώσει και να δείξει κάποια καλά δείγματα γραφής.
Φέτος, μέχρι και τη μεγάλη νίκη επί της ΑΕΚ (2-0) στις 2 Οκτωβρίου, όλα δείχνουν να πηγαίνουν πρίμα.
Μετά οι ασφάλειες έπεσαν και μέσα σε δυο μήνες, η ομάδα δείχνει εντυπωσιακά αγνώριστη.
Αγωνιστικά, στα τελευταία 6 παιχνίδια (χωρίς νίκη) το αγωνιστικό μοτίβο είναι το ίδιο, χωρίς πρόοδο και ο προπονητής ανήμπορος να αντιδράσει.
Τα αποτελέσματα ήταν άσχημα, αλλα το κυριότερο, η εικόνα της ομάδας, ήταν πολύ κακή.
Εκείνο όμως, που πλήρωσε περισσότερο ο Νταμπράουσκας, ήταν η σχέση του, με παίκτες.
Τα αποδυτήρια δεν ήταν καλά.
Πειθαρχικά παραπτώματα (Μοσκέρα) και αιχμές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απο παίκτες για τον προπονητή, δεν είναι εικόνα ομάδας, που έχει καλά αποδυτήρια.
Ο Νταμπράουσκας, επίσης, δεν έδειξε ποδοσφαιρικό σεβασμό στον σπουδαίο Νέιρα και όποτε του γινόταν ερωτήσεις, πεταγόταν σαν ελατήριο απο την καρέκλα του.
Ο κόσμος του ΟΦΗ, τον έκραζε απο την εξέδρα, για να βάλει στο παιχνίδι το Νέιρα και αυτή ήταν η πιο σκληρή απάντηση για την επιλογή του, πάνω στον συγκεκριμένο παίκτη, που μόνο τυχαίος δεν είναι για τη νεότερη ιστορία του ΟΦΗ.
Και με τον Λουίς Φελίπε όμως, φάνηκε να υπάρχει πρόβλημα. Παίκτης βαρόμετρο ο Βραζιλιάνος επιθετικός, όταν είχε κέφια, κάλπαζε ο ΟΦΗ, μόλις έπεσε εκείνος, έπεσε και η ομάδα.
Επίσης, έχει μείνει αναπάντητο το γιατί, ο ακριβοπληρωμένος Λαμπρόπουλος, δεν έπαιξε ποτέ, στην προβληματική άμυνα του ΟΦΗ.
Εχει αδικήσει παίκτες (Ριέρα, Μοσκέρα), στο βωμό της τακτικής και των εμμονών του.
Εμεινε ...μετεξεταστέος, στην διαχείριση του έμψυχου δυναμικού ο Νταμπράουσκας. Εχασε τους παίκτες, τα έχασε όλα.
Ας μην κρυβόμαστε, αυτή η εντυπωσιακή αλλαγή της εικόνας του ΟΦΗ, στους τελευταίους δυο μήνες, έχει εξήγηση: αποδυτήρια.
Η όψη στα πρόσωπα των παικτών του ΟΦΗ, στα τελευταία παιχνίδια, έδειχνε ότι δεν έδειχναν πίστη, στο πλάνο του προπονητή, ο οποίος δεν εγκατέλειψε ποτέ, το 5-3-2 και με αυτό φεύγει.
Δεν είδαμε ποτέ, το εναλλακτικό του πλάνο (αν είχε), όταν η ομάδα έδειξε να το χρειάζεται, καθώς εδώ και καιρό "φωνάζει" στο γήπεδο, ότι κάτι δεν πάει καλά.
Δεν άκουγε κανένα, ο Λιθουανός και έφαγε το...κεφάλι του, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις.
