Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Μαύρη μέρα, ξημέρωσε στο Ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο του Ηρακλείου και της Κρήτης, με τον χαμό ενός αιμοδότη του αθλητισμού, του Γιάννη Ασσαργιωτάκη, ο οποίος έφυγε σε ηλικία 55 ετών.
Ο χαμός του Γιάννη, σκόρπισε θλίψη, ειδικά σε εκείνους που τον γνώριζαν και ήξεραν τη γενναιοδωρία του και τη μεγάλη καρδιά του.
Πριν απο 6 περίπου μήνες, σε μια συνάντηση που είχαμε, μου είχε πεί για μια δηλητηρίαση που έπαθε στο τελευταίο του ταξίδι στη Γαλλία, στην οποία διέμενε 3-4 μήνες το χρόνο, για να κάνει εξαγωγές κρητικού ελαιολάδου.
Μου είπε για ένα σάπιο κοτόπουλο, που έφαγε και του είχε κάνει ζημιά και τον ταλαιπωρούσε στομαχικά.Πήγε σε γιατρούς στο Ηράκλειο και αυτή τη διάγνωση του είχαν κάνει, όπως μου είπε.Τοξική δηλητηρίαση, του έλεγαν.
Εχασε εβδομάδες, με όλο αυτό, προσπαθώντας να βρεί άκρη.Τελικά, η επίσκεψη που έκανε λίγο καιρό αργότερα στο Metropolitan στην Αθήνα, τον έφερε μπροστά σε πολύ άσχημα μαντάτα.
"Θα τον νικήσω τον καρκίνο" μου είπε σε ένα πρόσφατο τηλεφώνημα, λίγο πριν μπεί στο Ασκληπιείο, για τη χημειοθεραπεία.
Τελικά, εκεί τον βρήκε ο χάρος ξημερώματα Τετάρτης, στις 2 παρά πέντε το πρωί.
Η κατάσταση του, παρουσίασε ραγδαία επιδείνωση και μέσα σε μερικές ώρες, επήλθε το μοιραίο.
Ο Γιάννης άφησε πίσω του τρία παιδιά (δυο αγόρια και ένα κορίτσι) και ένα ακόμη.
Την ομάδα της γειτονιάς του, τον Πόρο, που τον είχε σαν παιδί του.
Τον πήρε διαλυμένο, στις χαμηλές τοπικές κατηγορίες και τον ανέβασε στη Γ' Εθνική, στην οποία πέρσι αναδείχθηκε πέρσι καλύτερη ομάδα της Κρήτης, στην κατηγορία!
Η ομάδα του, τον γέμιζε χαρά και υπερηφάνεια.
Η σεζόν που πέρασε τον γέμισε όμως στεναχώριες και έφερε και τον υποβιβασμό.
Ποιος ξέρει. Ισως η τοξικότητα του ποδοσφαίρου, ακόμα και στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, να έπαιξε και αυτή το ρόλο της, σε όλη τη ζημιά που υπέστη αυτός ο υπέροχος άνθρωπος.
Το ποδόσφαιρο και ο παραγοντισμός, είναι γενικά ανθυγιεινός και έχει βλάψει πολλούς. Οχι μόνο στην τσέπη, αλλά στην ίδια τους τη ζωή.
Ο Γιάννης, ήταν ρομαντικός, δοτικός, ανθρώπινος, έξω καρδιά και πολύ αγαπητός.
Δεν έχει πολλούς σαν αυτόν, ο Ερασιτεχνικός αθλητισμός της περιοχής μας.
Μετρημένοι στα δάχτυλα είναι.
Για αυτό και κάθε τέτοια απώλεια, είναι ένα μεγάλο πλήγμα στον αθλητισμό, αλλά και την κοινωνία.
