Συνέντευξη στον Αλέξη Χριστινάκη
Η πορεία του ήταν ανοδική και όλα έδειχναν ονειρικά για το Μεσσαρίτη ποδοσφαιριστή. Στα 17 του αγωνίστηκε στον Άγιο Νικόλαο στην Γ’ Εθνική, έπειτα μια καταπληκτική χρονιά με ΠΟΑ και το όνειρο της Α' Εθνικής πραγματοποιήθηκε με την ομάδα του Εργοτέλη.
Όπως όμως στα περισσότερα παραμυθία έτσι και σ’ αυτό υπήρχε ο δράκος. Ένας δράκος που μπορεί να πλήγωσε, αλλά δεν... σκότωσε τον Βενιζέλο Ανυφαντάκη. Σε έλεγχο ντόπινγκ που έγινε στον ποδοσφαιριστή του Εργοτέλη ανιχνεύτηκαν απαγορευμένες ουσίες και έτσι έμεινε 2 χρονιά εκτός γηπέδων.
Οι περισσότεροι περίμεναν ότι αυτός ο ελπιδοφόρος ποδοσφαιριστής είχε τελειώσει, λίγοι πίστεψαν σε αυτόν. Το πιο σπουδαίο όμως ήταν ότι αυτός πίστεψε στον εαυτό του, πάλεψε, στάθηκε στα ποδιά του και είναι πλέον δυνατός.
Ο Βενιζέλος Ανυφαντάκης άνοιξε την καρδιά του στο MVP μιλώντας για την καριέρα του, την περιπέτειά, αλλά και τα όνειρα που κάνει σήμερα στα 30 του χρόνια....
Η συζήτηση με τον Βενιζέλο Ανυφαντάκη ξεκίνησε από την ποδοσφαιρική του διαδρομή, αλλά βέβαια και το γεγονός που σημάδεψε την καριέρα του το 2008.
Όταν το όνειρο έγινε εφιάλτης
Ο Βενιζέλος Ανυφαντάκης στα 14 του χρόνια που ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την ομάδα του χωριού του, τις Μοίρες. Από την αρχή οι προπονητές του, αλλά και γενικά οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου διέκριναν το ταλέντο του. Ψηλό κορμί, δυνατός και αποφασιστικός στις μονομαχίες, με ικανοποιητική τεχνική κατάρτιση. Κεντρικός αμυντικός προδιαγραφών.
Έκανε τρεις φορές το μεγάλο βήμα, με δύο μεταγραφές σε ομάδες Β’ Εθνικής (ΑΟΑΝ, Αιγάλεω) και μία στην Σούπερ Λιγκ (Εργοτέλης). Όλα έδειχναν ιδανικά για τον Μεσσαρίτη αμυντικό στα 25 του χρόνια. Η μεταγραφή στην Σούπερ Λιγκ είχε έρθει, όπως ήταν το όνειρο του. Μια λαμπρή καριέρα ξεδιπλωνόταν μπροστά του. Άρχισε να καθιερώνεται στην ομάδα του Εργοτέλη και να παίζει σε υψηλό επίπεδο.
Το βράδυ της 21ης Ιανουαρίου 2008, στο παιχνίδι Παναθηναϊκός-Εργοτέλης στην Λεωφόρο ο παίκτης περνάει από ντόπινγκ κοντρόλ και λίγο αργότερα γίνεται γνωστό ότι το δείγμα βρέθηκε θετικό σε απαγορευμένη ουσία. Ο νεαρός Ανυφαντάκης βλέπει το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια του. Κάποιοι έσπευσαν να πουν ότι αυτό είναι και το τέλος του ποδοσφαιρικά, καθώς η ποινή διετούς αποκλεισμού από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα τον έθετε νοκ-άουτ.
Ο ίδιος για αυτές τις δύσκολες στιγμές λέει ότι «τι να πω. Πέρασα δύσκολα. Πολύ, πολύ δύσκολα. Αν δεν το βιώσει κάποιος δεν μπορεί να το καταλάβει. Δύσκολες ώρες. Έχεις φτάσει κάπου, παλεύεις και ξαφνικά δεν υπάρχεις πουθενά».
Ο ίδιος λέει για την στήριξη που έτυχε από τους δικούς ου ανθρώπους σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. «Με στήριξαν κυρίως οι γονείς μου αλλά και κάποιοι φίλοι. Άλλωστε σε τέτοιες δύσκολες στιγμές βλέπεις ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι. Δεν ξέρω τι έλεγαν πίσω από την πλάτη μου ορισμένοι, αλλά μπροστά μου όλοι σχεδόν με αντιμετώπιζαν σωστά. Όμως δεν με ενδιαφέρει αυτό, το μόνο που με ένοιαζε ήταν πότε θα ξαναπαίξω ποδόσφαιρο. Προσπαθώ να επανέλθω εκεί που ήμουν. Με το ποδόσφαιρο νοιώθω σα να έχω ξαναγεννηθεί».
Η συμβουλή στα νέα παιδιά
Τα χρόνια πέρασαν όμως και δεν γυρίζουν πίσω. Ο Ανυφαντάκης προτρέπει τους νεότερους «ο κάθε παίκτης, λόγω και της αναγνωρισιμότητας, μπορεί πολύ εύκολα να ξεφύγει. Ό,τι και να πω εγώ ή κάποιοι άλλοι δεν παίζει τόσο σημασία. Είναι θέμα κατά πόσο επηρεάζονται από άλλους. Εκεί θα πρέπει να σκεφθούν πιο ώριμα και να μην ξεφύγουν. Το μυαλό τους να είναι μόνο στο ποδόσφαιρο...».
Για την περιπέτεια του, ο Βενιζέλος λέει με βεβαιότητα ότι «αυτή η περιπέτεια μου στέρησε το δικαίωμα να σταδιοδρομήσω τόσο στην ομάδα του Εργοτέλη, όσο και να κάνω το παραπάνω βήμα. Αν δεν είχε συμβεί αυτό ίσως τα πράγματα εξελίσσονταν διαφορετικά για μένα.
Θέλω να πω στα νέα παιδιά να είναι προσεκτικά, καθώς ο ανταγωνισμός στο χώρο του αθλητισμού είναι τεράστιος και κρύβει πολλούς κίνδυνους και πολλές περίεργες παγίδες. Μπορεί με ένα αρνητικό γεγονός σαν αυτό που έγινε σε μένα να πάνε στράφι αγώνες και κόποι μιας ζωής».
Σε ότι αφορά τον εαυτό του, μετά από αυτό το περιστατικό, αναφέρει ότι «όλα στην ζωή μου ανατράπηκαν από την μια στιγμή στην άλλη χωρίς να καταλάβω το πως και το γιατί. Στην αρχή με πήρε από κάτω, στην συνεχεία πείσμωσα. Είπα στον εαυτό μου από αυτήν την περιπέτειά θα βγεις πιο δυνατός. Πάλεψα πολύ και κατάφερα και είμαι σήμερα εδώ. Στέκομαι στα πόδια μου κάνω όνειρα και παλεύω για αυτά. Η πολλή αγάπη που πήρα από την οικογένεια, τους φίλους αλλά και απλούς γνωστούς ανθρώπους ήταν που με έκανε να προσπαθήσω ξανά. Τους ευχαριστώ όλους για αυτό».
Η μεγάλη επιστροφή
Η επιστροφή του Ανυφαντάκη έγινε το 2010 με τον ΠΟΑ. Ήταν η πρώτη ομάδα που του άνοιξε ξανά την πόρτα, δίνοντας του μια δεύτερη ευκαιρία. Όλο το διάστημα της αποχής δούλευε, περιμένοντας το χρόνο να περάσει. Έκανε προπονήσεις με τις Μοίρες και το Ρούβα στην Μεσσαρά και εκεί δούλευε σε ένα τοστάδικο ενός φίλου του, περιμένοντας τον χρόνο να περάσει. Και πέρασε. Τον Φεβρουάριο του 2010 και αφού είχε λήξει η τιμωρία του, επανήλθε με τον ΠΟΑ στην Γ' Εθνική, στο κρητικό ντέρμπι με τον Πλατανιά. Όπως θυμάται «Μόλις μπήκα στο γήπεδο είχα πολύ άγχος. Ήμουν σαν πρωτάρης στα πρώτα δέκα λεπτά αλλά προσαρμόστηκα» λέει ο Ανυφαντάκης που σήμερα αγωνίζεται στο Ρούβα και στο πρωτάθλημα της Football league 2.
Το σήμερα και ο Ρούβας
Ο ίδιος για την σημερινή του κατάσταση, αναφέρει πως «πιστεύω ότι βρίσκομαι σ'
ένα ικανοποιητικό επίπεδο, έχω εμπιστοσύνη στις δυνατότητες μου και μέσα από την συνεχή δουλειά έχω να δώσω πολλά παραπάνω στην ομάδα μου».
Για την ομάδα του Ρούβα αναφέρει ότι «πιστεύω ότι η ομάδα διαθέτει ένα από τα καλύτερα ρόστερ στην κατηγορία και κάποια στιγμή θα κάνουμε κάτι αρκετά καλύτερο από αυτό που έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Οι πολλοί τραυματισμοί αλλά και το ότι η ομάδα αποτελείται από πολλά νέα πρόσωπα ήταν οι βασικοί λόγοι για το γεγονός ότι δεν καταφέραμε κάτι περισσότερο. Ο στόχος ήταν από την αρχή της περιόδου να τερματίσει όσο πιο ψηλά μπορεί και όπως ήταν έτσι διαμορφωμένο το πρωτάθλημα γιατί όχι και την άνοδο. Πιστεύω ότι είχαμε τις δυνατότητες να το πετύχουμε αυτό».
Ενώ για το επίπεδο της FootballLeague 2, ο Βενιζέλος Ανυφαντάκης αναφέρει ότι «σίγουρα το επίπεδο ήταν φέτος κατώτερο σε σύγκριση με άλλες χρονιές, με παίκτες μικρότερης ποιότητας και βεληνεκούς να απαρτίζουν τις περισσότερες ομάδες της κατηγορίας. Στηρίζεται περισσότερο στην δύναμη και λιγότερο στην ποιότητα».
Το πέρασμα από την Εθνική Νέων
Ξεχωριστό κεφάλαιο στην καριέρα του Βενιζέλου Ανυφαντάκη ήταν και το πέρασμα του από τις μικρές Εθνικές ομάδες. Την Εθνική Νέων.
Για το πέρασμα αυτό, λέει ότι «είμαι τυχερός και ευτυχής που φόρεσα την φανέλα της Εθνικής Νέων, με την οποία είχα την τιμή να αγωνιστώ σε αρκετά παιχνίδια.
Για μένα που όταν είχα την πρώτη συμμετοχή αγωνιζόμουν στο τοπικό πρωτάθλημα με την ομάδα του χωριού μου ήταν κάτι το μαγικό. Ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Δεν είναι σύνηθες και το γεγονός ποδοσφαιριστής τοπικού να φοράει την φανέλα με το Εθνόσημο. Ξαφνικά βρέθηκα να αγωνίζομαι πλάι με ποδοσφαιριστές με εμπειρίες από Α' Εθνική, από ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Δούλεψα σκληρά και κατάφερα να αποτελέσω βασικό στέλεχος της ομάδας αυτής.
Οι ομάδες που πέρασε
Ο Βενιζέλος Ανυφαντάκης έχει αγωνιστεί σε Μοίρες, ΑΟΑΝ, Αιγάλεω, ΠΟΑ, ΑΟΧανιά, Εργοτέλη και Ρούβα. Του ζητήσαμε, λοιπόν, να κάνει ένα σχόλιο για αυτές.
Για το ξεκίνημα του στην ομάδα των Μοιρών ανάφερε χαρακτηριστικά ότι «ξεκίνησα να αγωνίζομαι το 1997 στις Μοίρες που είναι ομάδα του χωριού μου. Τότε ήμουν μόλις δεκατεσσάρων χρονών … Έπαιξα τρία συνεχόμενα χρόνια στην ομάδα αυτή, από την όποια πηρά πολλές και ουσιαστικές εμπειρίες σαν ποδοσφαιριστής. Ήταν η ομάδα που με ανέδειξε και με βοήθησε παρά πολύ, καθώς ήταν το σκαλοπάτι για όσα ακλούθησαν.
Για το πέρασμα του από τον Άγιο Νικόλαο τόνισε ότι «η ομάδα του Άγιου Νικόλαου είναι ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια στην καριέρα μου, καθώς με αυτήν αγωνίστηκα για πρώτη φορά σε επαγγελματικές κατηγορίες. Εκεί είχα όμως και την πρώτη άσχημη στιγμή στην καριέρα μου, καθώς επεβλήθη σε επέμβαση χιαστών που με κράτησε εκτός αγωνιστικών χώρων για αρκετά μεγάλο διάστημα.
Για την χρόνια στον ΠΟΑ τόνισε ότι «ο ΠΟΑ είναι η ομάδα της καρδιάς μου, πέρασα τα καλύτερα μου ποδοσφαιρικά χρόνια. Εκεί και οι ποδοσφαιριστές αλλά και η διοίκηση με βοήθησαν τα μέγιστα για την μετέπειτα πορεία και μου έδωσαν την ευκαιρία να αγωνιστώ σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Για την χρόνια του στον ΑΟΧανιά ανάφερε ότι «στα Χανιά δεν μου φέρθηκαν με το κατάλληλο τρόπο και δεν με κέρδισαν ποτέ, ούτε σαν άνθρωπο αλλά ούτε και σαν ποδοσφαιριστή και έφυγα με τεράστια παράπονα, τόσο από την ομάδα όσο και από την διοίκηση».
Για το πέρασμα του από τον Εργοτέλη ανάφερε ότι «ο Εργοτέλης ήταν η ομάδα που μου έδωσε το δικαίωμα να πραγματοποιήσω το όνειρο μου να αγωνιστώ στην SuperLeague . Ήταν μια πολύ σημαντική χρόνια για μένα που μου έδωσε ή μάλλον κέρδισα παρά πολλά».
Το όνειρο του
Στα 30 του χρόνια σήμερα ο Βενιζέλος Ανυφαντάκης δεν σταματάει να κάνει όνειρα. Όπως λέει «σίγουρα σε όποια ηλικία και να είναι ένα ποδοσφαιριστής τα όνειρα και οι φιλοδοξίες δεν σταματάνε ποτέ. Προσωπικός μου στόχος είναι να αγωνιστώ ξανά στην SuperLeague και να κάνω μια νέα αρχή στην καριέρα μου και στην ζωή μου».
Πρέπει να γνωρίζετε για τον Βενιζέλο Ανυφαντάκη
Ο Βενιζέλος Ανυφαντάκης γεννήθηκε το 1983 στις Μοίρες.
Σε ηλικία 14 χρονών έπαιξε στην ομάδα των Μοιρών, στο Α' τοπικό Ηρακλείου.
Η μετέπειτα πορεία του εξελίχθηκε ως εξής:
1999-2002 ΑΟΑΝ (Γ' Εθνική, Δ' Εθνική)
2002-2003 ΠΟΑ (Γ’ Εθνική)
2003-2004 Αιγάλεω (Β’ Εθνική)
2004-2006 ΠΟΑ (Γ’ Εθνική)
2006-2007 Εργοτέλης (Α’ Εθνική)
2007-2009 Τιμωρία για χρήση απαγορευμένων ουσιών.
2009-2010 ΠΟΑ (Γ' Εθνική)
2010- 2011 ΑΟΧανιά (Γ' Εθνική)
2011-2013 Ρούβας ( Γ Εθνική)
