Του Γιώργου Κορτσιδάκη

Πέρσι τέτοια εποχή, η ομάδα του ΟΦΗ, έσπαγε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, με το φανταστικό ποδόσφαιρο που έπαιζε και το καλό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, καθώς έκανε ένα υπέροχο πρώτο γύρο.
Φέτος, η εικόνα είναι αντίστροφή.
Σπάει τα αρνητικά ρεκόρ, το ένα μετά το άλλο, ενω η ομάδα βολοδέρνει μεταξύ 8-10ης θέσης.
Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, ο ΟΦΗ, συμπλήρωσε 19 (!) επίσημα παιχνίδια, με μια μόλις νίκη, αυτή επί της Λαμίας (1-2).
Το αρνητικό ρεκόρ του ΟΦΗ, «τρέχει» απο την περσινή σεζόν.
Στα 10 παιχνίδια των πλέι-οφ, δεν σημείωσε νίκη.
Ενώ φέτος στα 8 παιχνίδια πρωταθλήματος έχει να επιδείξει μόνο το διπλό στην Λαμία.
Ακόμη,  στο ευρωπαικό παιχνίδι με τον Απόλλωνα Λεμεσσού, ηττήθηκε με 1-0 στο Γεντί Κουλέ.
Η Κρητική ομάδα δεν έχει νίκη στην έδρα της στα εννέα τελευταία παιχνίδια, μετά το 3-0 επί της Λαμίας την 1η Μαρτίου, απο το περσινό πρωτάθλημα, μια νίκη, που της χάρισε την είσοδο στα πλέι οφ, αλλά και το ευρωπαικό εισιτήριο.

Ο ΟΦΗ δηλαδή έχει να γευτεί τη χαρά της νίκης στο γήπεδο του, 8 ολόκληρους μήνες!

Eχει ουσιαστικά μάθει στις ήττες. Εχει ...ξεχάσει να κερδίζει!

Δεν είναι όμως, μόνο αυτό το αρνητικό του ρεκόρ.

Η διακοπή του πρωταθλήματος βρίσκει τον ΟΦΗ να παρουσιάζει τη χειρότερη άμυνα με 14 τέρματα παθητικό, στις πρώτες 8 αγωνιστικές.

Ακόμη και η ουραγός Λαμία, είναι σε καλύτερη μοίρα (12 γκολ παθητκό), αλλά έχει δυο παιχνίδια λιγότερα απο τον ΟΦΗ (έχει 6, ενώ ο ΟΦΗ 8).

Ο ΟΦΗ, ακόμη δέχεται γκολ σε κάθε παιχνίδι του πρωταθλήματος, μια ακόμη "πληγή" για την πορεία του.

Μια κατάρα που τον συνόδευε βέβαια και πέρσι, αλλά η δυνατή του επίθεση, τον έβγαζε στα ανοιχτά.

Για όλα τα παραπάνω, ασφαλώς και υπάρχουν ελαφρυντικά.

Οι σφοδρές απουσίες και σοβαροί τραυματισμοί που έχει και φέτος το κρητικό συγκτότημα, δεν το αφήνουν να...αγιάσει.

Αυτό όμως, δεν μπορεί να αποτελεί το μοναδικο άλλοθι.

Θα πρέπει οι άνθρωποι της ομάδας, να βρούν τις λύσεις και να "επαναφέρουν" το σύλλογο στις επιτυχίες.

Ενώ, θα πρέπει να δουν προσεκτικά και το ψυχολογικό κομμάτι των παικτών, αλλά και αυτό της επικίνδυνης νοοτροπίας, που δημιουργεί η "συνήθεια" της ήττας.