Print this page

ΣΤΕΛΛΙΟΣ ΠΕΡΒΟΛΑΡΑΚΗΣ: 40 χρόνια στον αθλητισμό του Ηρακλείου

10 Nov 2012 Written by

Γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον ίσως την αθλητική «πιάτσα» του Ηρακλείου, συναναστρέφεται καθημερινά με τα σωματεία και γνωρίζει τις ανάγκες και τα προβλήματά τους. Οι συνεντεύξεις του κατά καιρούς είναι λίγες. Και όμως οι απόψεις του έχουν τόσο ενδιαφέρον.

Συνέντευξη στον Γιώργο Κορτσιδάκη

Ο Στέλλιος Περβολαράκης, ο άνθρωπος στον οποίο στηρίζεται η αλυσίδα καταστημάτων αθλητικών ειδών στο Ηράκλειο και στην Κρήτη, μιλάει στο MVP για τα προβλήματα που ο ίδιος έχει εντοπίσει στον αθλητισμό του τόπου. Αναφέρεται στις οικονομικές δυσκολίες των
σωματείων και προτείνει οι Δήμοι να στηρίξουν περισσότερο τον αθλητισμό, γιατί έρχονται δύσκολες μέρες. Αναφέρεται στην σημασία οι ομάδες να επενδύσουν στις υποδομές και φέρνει ως παράδειγμα το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή αθλούνται στο Ηράκλειο οργανωμένα περίπου 5 χιλιάδες παιδιά. Έχει άποψη και αυτή πηγάζει από μια εμπειρία δεκαετιών στα αθλητικά πράγματα του Ηρακλείου….



«Οι Δήμοι πρέπει να βοηθήσουν περισσότερο τα σωματεία»


Ο Στέλλιος Περβολαράκης αναφέρεται στη συνεργασία που έχει με τα σωματεία του Ηρακλείου. Τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω της οικονομικής κρίσης. Και προτείνει λύσεις για την επιβίωση του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Η μεγαλύτερη στήριξη που οι Δήμοι πρέπει να παρέχουν στα σωματεία, αλλά και η στροφή στις υποδομές και την ανάπτυξη των ακαδημιών…

-Η συνεργασία σας με τα σωματεία του Ηρακλείου πως είναι;

«Ασχολούμαστε πολλά χρόνια και οργανωμένα με τα σωματεία. Εμείς σαν εταιρεία θέλουμε να υποστηρίζουμε το χώρο που δουλεύουμε. Έχουμε κάνει κατά καιρούς πολλές χορηγίες στα σωματεία. Τελευταίες είναι αυτές που έχουμε κάνει στον  Εργοτέλη, στον ΠΟΑ, σε όλα τα ερασιτεχνικά τμήματα του ΟΦΗ και στην ομάδα μπάσκετ του ΟΦΗ. Έχουμε τον Πατούχα, όπου και η ονομασία του γηπέδου είναι Περβολαράκης, ενώ είμαστε χορηγοί και σε αρκετές ακαδημίες. Πριν από 3 χρόνια είχαμε μια σημαντική χορηγία στην ΕΠΣΗ, όπου τροφοδοτήσαμε με εμφανίσεις όλες τις ομάδες…».

-Λεπτέ δυσκολίες στις ομάδες λόγω της οικονομικής κρίσης;

«Βλέπω παράγοντες που κουράζονται οικονομικά και σιγά-σιγά τα παρατούν. Είναι ήρωες οι άνθρωποι αυτοί. Σκορπούν το χρόνο τους, τα χρήματα τους, υποχρεώνονται σε φίλους για να τα βγάλουν πέρα. Το κράτος δυστυχώς δεν υποστηρίζει όσο θα έπρεπε τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Όλο αυτό το οικοδόμημα στηρίζεται στην τσέπη των παραγόντων και στην καλή τους διάθεση. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Οι ομάδες φτιάχνουν ένα προϋπολογισμό από χορηγίες σε ένα ποσοστό 80%. Οι χορηγίες έχουν πέσει σε ένα ποσοστό 50%. Βλέπω μια πολύ δύσκολη τριετία δυστυχώς και ο αθλητισμός θα γνωρίσει δύσκολες μέρες. Μιλώ με παράγοντες και ξέρω τις δυσκολίες».


-Ποια είναι η λύση που θα προτείνατε εσείς;

«Κατ’ αρχήν οι Δήμοι πρέπει να βοηθήσουν περισσότερο των αθλητισμό. Είναι κοινωνικό αγαθό ο αθλητισμός και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Ο Γιάννης Κουράκης, για παράδειγμα, ως δήμαρχος και ως υφυπουργός αθλητισμού έκανε τα πάντα. Η προσφορά του ήταν και είναι ακόμη τεράστια. Δημιουργήθηκαν τόσα γήπεδα με πλαστικό χόρτο σε όλο το Ηράκλειο. Άλλαξε το σκηνικό από τότε. Δημιουργήθηκαν ακαδημίες, αναδείχθηκαν αθλητές, αλλά όχι μόνο αθλητές. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εκείνοι που θα γίνουν μελλοντικά διαιτητές, παράγοντες, φίλαθλοι. Βλέπουμε σήμερα ότι όπου υπάρχουν Δήμοι όπου ο δήμαρχος έχει γνώσεις του αθλητισμού και αντιλαμβάνονται το κοινωνικό κομμάτι, εκεί πηγαίνουν καλά οι ομάδες. Υπάρχει ανάπτυξη. Μια και αναφέρθηκα στο Δήμο Ηρακλείου, πρέπει να επισημάνω την ουσιαστική δουλειά που γίνεται στον ΔΑΟΗ. Ο Γιάννης Δροσίτης έχει κάνει σημαντικό έργο στον μαζικό αθλητισμό. Στελέχωσε τον ΔΑΟΗ με επιστήμονες που γνωρίζουν το αντικείμενο. Στο γυμναστήριο των Πατελών υπάρχουν 3,5 χιλιάδες μέλη. Στο γυμναστήριο του Παγκρήτιου σταδίου γίνεται πολύ καλή δουλειά. Αυτές είναι κινήσεις και πολιτικές που πρέπει να τις χαράξουν και οι υπόλοιποι Δήμοι».

-Οι ομάδες πως θα συντηρηθούν…

«Οι ομάδες πρέπει να βρουν τρόπους αυτοσυντήρησης.
Το παν στις ομάδες είναι οι ακαδημίες. Πρέπει να γίνεται μια καλή διαχείριση εκεί. Και για την εισροή εσόδων και για την ανάδειξη ανθρώπων του αθλητισμού. Είτε είναι αθλητές ταλέντα που θα προχωρήσουν, είτε είναι διαιτητές, είτε παράγοντες, είτε προπονητές, είτε φίλαθλοι. Έχω υπολογίσει ότι στο Ηράκλειο περίπου 4-5 χιλιάδες παιδιά ασχολούνται με το ποδόσφαιρο σε ακαδημία. Δηλαδή είναι γραμμένα σε κάποιο σύλλογο και προπονούνται οργανωμένα. Ο Εργοτέλης έχει 800, ο ΟΦΗ 450, ο ΠΟΑ το ίδιο, ο Ηρόδοτος άλλα 400 και άλλα σωματεία που κάνουν
δουλειά σημαντική πάνω στο θέμα αυτό. Είναι μονόδρομος για τις ομάδες η αξιοποίηση των ακαδημιών τους. Εκεί είναι το μέλλον…».



«Έκανα τρία αθλήματα την ημέρα!»

Ο Στέλλιος Περβολαράκης, πετυχημένος επιχειρηματίας σήμερα, υπήρξε ένα από τα παιδιά που ήταν από μικρά «ποτισμένα» με τον αθλητισμό. Ο ίδιος μας αποκαλύπτει ότι έκανε ταυτόχρονα τρία αθλήματα! Έπαιζε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ στον Εργοτέλη! Ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεων, ο πετυχημένος σήμερα επιχειρηματίας θυμάται ότι «εμείς σαν παιδιά εκείνη την εποχή παίζαμε στις γειτονιές, στις αλάνες, στις πλατειές. Εγώ εμένα στην Λεωφόρο Δημοκρατίας, απέναντι από το Θηλέων. Το στέκι μας ήταν η αυλή του σχολειού. Εγώ ήμουν
μόνιμα με μια μπάλα στα χέρια. Ήμουν από μικρό παιδί άνθρωπος του αθλητισμού, με μεγάλη αγάπη στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το βόλεϊ. Έκανα προπόνηση 3-5 το μεσημέρι με τον Μουρατίδη, 8-10 μπάσκετ με προπονητή τον Ευαγγελινό ή τον Αγάθο. Και 10-11 ήμουν πασαδόρος στην ομάδα βόλεϊ του Εργοτέλη. Τρία αθλήματα την ημέρα, δηλαδή!». Ο Στέλλιος Περβολαράκης δεν κρύβει την αγάπη του για τον Εργοτέλη. «Είναι η ομάδα που υποστήριζα από μικρό παιδί. Το ίδιο και σήμερα. Ωστόσο πανηγύρισα σαν Ηρακλειώτης τις μεγάλες επιτυχίες του ΟΦΗ. Την κατάκτηση του Κυπέλλου, τις εξόδους στην Ευρώπη. Θαύμασα την ομαδάρα που είχε φτιάξει ο Γκέραρντ. Υποστηρίζω και τις  δυο ομάδες και ας είναι παράλογο αυτό για κάποιους».


«Παίζαμε λαθραία»

Ο Στέλλιος Περβολαράκης θυμάται τα πρώτα του βήματα σαν αθλητής. «Ξεκίνησα παίζοντας μπάσκετ στον Εργοτέλη. Ήμουν πλέι-μέικερ λόγω ύψους! Και το ποδόσφαιρο όμως το αγαπούσα. Στα 13 μου χρόνια, ένα απόγευμα που παίζαμε ποδόσφαιρο στο Θηλέων πέρασε ο Γιώργος Ζερβός, ο παλιός παίκτης του Εργοτέλη και με είδε να παίζω. Με φώναξαν από τη διοίκηση και μου είπαν ότι με ήθελαν στην ομάδα. Τους απάντησα ότι η μητέρα μου δεν θα δεχόταν να βγάλω δελτίο. Εκείνη την εποχή το ποδόσφαιρο εθεωρείτο ένα παράξενο σπορ και η μητέρα μου φοβόταν την ανάμιξή μου. Ενώ με το μπάσκετ δεν είχε πρόβλημα. Μου είπαν από τη διοίκηση ότι θα το τακτοποιήσουν αυτοί. Μου έδωσαν ένα χαρτί να το υπογράψει η μητέρα μου. Υποτίθεται ότι αυτό το χαρτί ήταν για να μπορώ να μπαίνω τσάμπα στο γήπεδο και να παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Η μητέρα μου έδωσε το χαρτί αυτό σε ένα εισαγγελέα και ούτε αυτός πήρε χαμπάρι. Το υπέγραψε και έτσι έβγαλα δελτίο στον Εργοτέλη με προπονητή τον Μουρατίδη. Ήταν το 1973-74. Ήμουν στη δεύτερη ομάδα και πρώτος σκόρερ στην κατηγορία». Τα τοπικά ντέρμπι μεταξύ των ακαδημιών ΟΦΗ και Εργοτέλη θα του μείνουν χαραγμένα στη μνήμη του, όπως λέει. «Στον ΟΦΗ έπαιζαν τότε παίκτες που έκαναν μεγάλη καριέρα αργότερα. Θυμάμαι ένα παιχνίδι είχαμε χάσει 4-1, αλλά είχα βάλει ένα εξαιρετικό γκολ, έγραψαν κάτι οι εφημερίδες. Ένας οικογενειακός φίλος, ο Μιχάλης Λέκκας, το είδε στην εφημερίδα και την έδειξε στην μάνα μου. Όταν επέστρεψα σπίτι με περίμενε με την εφημερίδα. Παίζαμε λαθραία τότε, θέλω να σας πω…».


Το…μαγαζάκι που έγινε αλυσίδα

Η εταιρεία «Περβολαράκης», που σήμερα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αλυσίδες καταστημάτων αθλητικών ειδών στην Κρήτη, ξεκίνησε από ένα κατάστημα με μπαχαρικά και κυνηγετικά είδη στο Μεϊντάνι (υπάρχει και σήμερα). Ο Στέλλιος Περβολαράκης μας λέει ότι «το μαγαζί αυτό με τα μπαχάρι υφίσταται στο κέντρο του Ηρακλείου από το 1880. Το αγόρασε ο παππούς μου από ένα Τούρκο έμπορα το 1924. Τα παιδιά μου είναι η τέταρτη γενιά στο εμπόριο. Προηγήθηκε ο παππούς μου καταρχήν, ο οποίος έκανε και αυτός κατάστημα με μπαχαρικά. Εν συνεχεία ανέλαβε  ο πατέρας μου. Με την απώλεια του πατέρα μου το 1963, ο οποίος έφυγε σε μικρή ηλικία, αναλαμβάνει η μητέρα μου. Το 1972 τελειώνω το σχολείο και αναλαμβάνω εγώ. Τότε το μαγαζί ήταν ακόμη κατάστημα με μπαχαρικά και είδη κυνηγιού.
Είμαστε τρία αδέλφια και θέλαμε να επεκτείνουμε τις δραστηριότητες μας. Με δική μου πρωτοβουλία και τη σύμφωνη γνώμη της μητέρας μου φέρνουμε τα πρώτα αθλητικά είδη. Τότε στο Ηράκλειο υπήρχε το κατάστημα της Κουργιαλίδου και μόλις είχε έρθει στην πόλη ο Κατράτζος με ένα μεγάλο κατάστημα στην αρχή της Δικαιοσύνης. Σήμερα στην εταιρεία έχουν μπει και τα παιδιά μου, ο Σταμάτης και η Φένια, που αγαπούν πολύ τη δουλειά».

-Πως είναι ο ανταγωνισμός;

«Το καλό στην Κρήτη είναι ότι οι βασικοί παίκτες στην αγορά είναι δυο. Δεν έχουμε προς το παρόν ανταγωνισμό από μεγάλες πολυεθνικές. Οι δυο παίκτες είναι τόσο δυνατοί με αποτέλεσμα να αποφεύγουν να μπουν στην αγορά».

-Το αθλητικό προϊόν παραμένει είδος πρώτης ανάγκης για τον κόσμο;

«Δεν έχει καμία σχέση το σημερινό προϊόν με αυτό που ήταν παλιά. Τότε απευθυνόμασταν μόνο σε ιδιώτες και σε ομάδες. Παλιά έπαιρναν παπούτσια για να τα χρησιμοποιούν σε δουλειές. Ενώ μεγάλη πέραση είχαν και τα όργανα γυμναστικής. Βαράκια, ελατήρια κ.λ.π. Με τα χρόνια τα δεδομένα άλλαξαν. Ο αθλητισμός είναι πια μέσα στη ζωή όλων. Τόσο για εκείνους που γυμνάζονται όσο και για αυτούς που δεν γυμνάζονται. Τώρα που έχουν βγει και οι αεροσόλες, που είναι παπούτσια που ξεκουράζουν τα πόδια, πολλοί τα φορούν ως καθημερινό υπόδημα και όχι μόνο ως παπούτσι άθλησης. Ενώ υπάρχει πλέον και μια μεγάλη γκάμα ρούχου για τον ελεύθερο χρόνο».

Read 7537 times Last modified on Monday, 15 July 2019 10:47
Rate this item
(0 votes)

Latest from george