Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Αν κάτι μου έκανε εντύπωση, στις δηλώσεις του Σούλη Παπαδόπουλου, μετά την άνοδο του Εργοτέλη στην Football league, ήταν η απουσία της λέξης "εγώ" στην επιτυχία.
Ο προπονητής του Εργοτέλη, που έχει ένα εκρηκτικό χαρακτήρα και ένα ποδοσφαιρικό ταπεραμέντο, για πολλούς και παρεξηγημένο, επέλεξε να ευχαριστήσει μέσα στο μεθύσι της επιτυχίας, πάνω απο όλους τη διοίκηση του Εργοτέλη "για την μεγάλη προσπάθεια που έκανε" και προσωπικά τον πρόεδρο του Εργοτέλη (Βρέντζο) για την συμβολή του στην επιτυχία αυτή.
Για ένα προπονητή, που πήρε μια ομάδα 7 πόντους πίσω απο την πρώτη θέση και κατάφερε να βγεί νικητής απέναντι σε μια ομάδα με πολυ μεγαλύτερη ιστορία και κόσμο όπως ο Ιωνικός, δεν είμαι βέβαιος, ότι πολλοί στη θέση του, θα είχαν την ίδια στάση.
Ο Σούλης, είπε λίγα για την δική του συμβολή στην άνοδο, αν και πολλοί γνωρίζουν στο εσωτερικό της ομάδας, την ουσιαστική του συμβολή στη συσπείρωση της ομάδας στα δύσκολα, τον "αλεφαντισμό" που έδειξε σε κρίσιμες ώρες, την "ποδοσφαιρική" του παρουσία αλλά και την γενικότερη προπονητική του ικανότητα, η οποία και εκ του αποτελέσματος είναι επιτυχημένη.
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι για τον άθλο του Εργοτέλη, η συμμετοχή της διοίκησης και ειδικότερα του προέδρου της ομάδας, σε κρίσιμα παιχνίδια, που έκριναν τον τίτλο, υπήρξε καθοριστική, για την άνοδο.
Ισως χωρίς αυτήν, το τρένο να είχε χαθεί. Και όσοι είναι μέσα στην ομάδα το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό.
Εγω επιμένω όμως. Η στάση του Σούλη να το παραδεχθεί αυτό δημόσια, στο μεθύσι της επιτυχίας, έδειξε μεγαλοψυχία και ηθική.
Αλλοι προπονητές στη θέση του, θα μιλούσαν επι ώρες, στα μέσα ενημέρωσης, για το "κατόρθωμα" τους και την "προσωπική" τους επιτυχία, θέλοντας να καρπωθούν (προπονητικά) το μεγαλύτερο μερίδιο αυτής και να αναδειχθούν περισσότεροι οι ίδιοι μέσα απο αυτή τη διαδικασία.
Και εδώ που τα λέμε, ο Σούλης, θα είχε και ένα λόγο παραπάνω να το κάνει, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Εργοτέλης βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και πέταξε τελικά στο καναβάτσο, μια ιστορική ομάδα με κόσμο και δυναμική όπως ο Ιωνικός.
Στα δικά μου μάτια, η χαμηλών τόνων στάση αυτή του Σούλη Παπαδόπουλου, καταγράφηκε στα υπέρ του για την προπονητική του αξία, αλλά και τον χαρακτήρα του.
Και ίσως, θα πρέπει να αποτελέσει ένα βασικό κριτήριο την ώρα της απόφασης, για να συνεχίσει μαζί του...
