Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Μια άνιση μάχη με το χρόνο, δίνει η ομάδα μπάσκετ του Ρεθύμνου.
Οι δρόμοι είναι ουσιαστικά δυο. Ο ένας είναι η Β’ Εθνική και ο άλλος το τοπικό πρωτάθλημα.
Βέβαια, υπάρχει και το...θαύμα να βρεθεί κάποιος και να πάρει την ομάδα ώστε να την καταβάσει στην Α1, αλλά θαύματα, ειδικά στην εποχή του κορωνοϊου, είναι απίθανο να γίνουν.
Ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη (Ρέθυμνο BC), Γιάννης Καλαιτζάκης, δημοσιογράφος στο επάγγελμα και άνθρωπος του μπάσκετ και μέλος του Δ.Σ. της ΕΚΑΣΚ, μιλώντας στον ΣΚΑΙ Κρήτης 92.1, επιβεβαίωσε ότι για το Ρέθυμνο, τα δυο πιο ρεαλιστικά σενάρια (Β’ Εθνική ή τοπικό), είναι ...μονόδρομος.
Ωστόσο, οι ημερομηνίες τρέχουν.
Μέσα σε μια εβδομάδα, η ομάδα πρέπει να αποφασίσει και να δηλώσει την κατηγορία, που θα αγωνίζεται του χρόνου.
Το εγχείρημα της Β’ Εθνικής, απαιτεί ένα μπάτζετ 150-200 χιλ. ευρώ.
Το εγχείρημα του τοπικού πρωταθλήματος, σαφώς λιγότερα.
Η συμμετοχή στην Α2, αποκλείστηκε απο την Ομοσπονδία (ανακοίνωσε ότι όποια ομάδα αποχωρεί απο την Α1, πηγαίνει Β’ Εθνική ή τοπικό).
Ενώ η Α1 μπάσκετ χρειάζεται μπάτζετ 800 χιλ. ευρώ (είπαμε τέτοια...θαύματα δεν γίνονται).
Η ΚΑΕ θα διαλυθεί και τουλάχιστον σε ότι αφορά την επαγγελματική της μορφή, θα ολοκληρώσει την πορεία της και το σωματείο θα γίνει Ερασιτεχνικό.
Μιλάμε δηλαδή για ένα "αργό θάνατο" της ΚΑΕ Ρέθυμνο, με ότι αυτό συνεπάγεται, οικονομικά και λογιστικά, ώστε να συμβεί αυτό.
Η συγκέντρωση αρχών και φίλων της ομάδας, δεν ανέδειξε κάποια λύση, πέρα απο το γεγονός ότι η ομάδα θα πρέπει να συνεχίσει τον αθλητικό και κοινωνικό της ρόλο, σε όποια κατηγορία και αν αγωνιστεί.
Να παραμείνει δηλαδή, ένα ζωντανό κύτταρο του αθλητισμού, με έμφαση στις υποδομές και τις ακαδημίες, αλλά και την κοινωνική προσφορά.
Ακόμη, να συνεχιστεί η προσπάθεια, για την διεύρυνση και εκσυγχρονισμό του «Μελίνα Μερκούρη», γιατί το Ρέθυμνο, το δικαιούται...