Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Τι σου είναι το ποδόσφαιρο, τελικά.
Αλλοτε σου δίνει, άλλοτε σου παίρνει. Νόμος.
Στον Βέρα, έδωσε την ανακούφισαη της αποφυγής του υποβιβασμού του ΟΦΗ, με εκείνο το φάουλ του Ναμπί στο 96' στο παιχνίδι -θρίλερ με τον Πλατανιά στο Γεντί Κουλέ.
Και πριν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί όμως, ήρθε η κρυάδα με το δίπλωμα και το STOP της ΟΥΕΦΑ, που δεν επιτρέπει στον Χιλιανό να εξαργυρώσει τη χαρά, που πήρε, με την σωτηρία του ΟΦΗ.
Συναισθήματα σαν...τρελό καρδιογράφημα!
Απο την μια η χαρά της σωτηρίας της ομάδας, απο την άλλη η μεγάλη απογοήτευση για την τελική απόφαση της ΟΥΕΦΑ για το δίπλωμα.
Ο Βέρα και ο Ισις, ήρθαν με όνειρα για μια νέα καριέρα στον ΟΦΗ υποσχόμενο σημερινό ΟΦΗ, αλλά το όμορφο αυτό ταξίδι, έμεινε στη μέση.
Ευτυχώς ο Χάιμε, που «μάγεψε» τα πλήθη του ΟΦΗ, με την ποδοσφαιρική του φινέτσα, ένας μάγος της μπάλας, ένας αρτίστας του ποδοσφαίρου μας, δεν «λέρωσε» το όνομα του, με ένα ντροπιαστικό υποβιβασμό, στο γήπεδο, που σαν ποδοσφαιριστής, γνώρισε μεγάλες στιγμές.
Του το χρωστούσε –φαίνεται- αυτό η μοίρα, να μην πιεί ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε ο κόσμος του ΟΦΗ, αυτό το πικρό ποτήρι.
Το ίδιο και ο συνεργάτης του, ο Αλεσάντρο Ισις.
Το «ντόπερμαν» του ΟΦΗ, στην μεσαία γραμμή, που δάγκωνε τους αντιπάλους. Ο καλύτερος αμυντικός χαφ, που είχε ποτέ.
Θα ήταν μια μεγάλη ποδοσφαιρική τιμωρία για αυτά τα παιδιά, ένας υποβιβασμός και δεν τον άξιζαν.
Τον Χάιμε Βέρα, θα ήθελα περισσότερο να τον θυμάμαι σαν παίκτη, παρά σαν προπονητή.
Για τη δική μου γενιά (+45) που είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε ποδοσφαιρικά με αυτούς τους παικταράδες, τον Βέρα και τον Ισις, αλλά και όλη εκείνη την ομάδα-μοντέλο του Γκέραρντ, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, είναι δύσκολο να είμαστε αντικειμενικοί για τα πρόσωπα αυτά, που σήμερα κάνουν, προπονητική καριέρα.
Η άποψη μας, τις περισσότερες φορές, επηρεάζεται από το συναίσθημα και το υπερθέαμα που αυτοί οι ποδοσφαιρικοί κολοσσοί, μας παρουσίασαν στην εποχή τους.
Ωστόσο, αλλά παίκτης και άλλο προπονητής.
Ο Βέρα, προσπάθησε στον ΟΦΗ, ήρθε σε μια ομάδα που βρισκόταν σε τεράστια βαθμολογική και ηθική πίεση, αλλά το γεγονός και μόνο ότι η ομάδα κατάφερε να σωθεί με γκολ στο 96’ και κινδύνευσε να πέσει κατηγορία και μάλιστα στην έδρα της, από μια ομάδα δεύτερης κατηγορίας , τον Πλατανιά, είναι τόσο σκληρό, όσο ακριβώς ακούγεται, για την ευθύνη που έχουν σε όλο αυτό και οι άνθρωποι που κάθονται στον πάγκο.
Τον προπονητή Βέρα, για τον οποίο ο ΟΦΗ ήταν η μεγάλη του ευκαιρία εκτός Χιλής, ίσως να μην τον ευνόησε προπονητικά και το γεγονός ότι ήρθε σε μια ομάδα, που είχε τεράστια πίεση και δεν πρόλαβε και ο ίδιος, μέσα από κάποιες δικές του επιλογές, να χτίσει την ομάδα που θα ήθελε να παρουσιάσει.
Δεν είχε και τα χρονικά περιθώρια, για να το κάνει, καθώς η ομάδα έπαιζε με το πιστόλι στον κρόταφο κάθε Κυριακή και απελπιστικά για τους βαθμούς και το αποτέλεσμα.
Ισως, αν έμενε στον ΟΦΗ, αυτό το καλοκαίρι να έβαζε και ο ίδιος την πινελιά που θα ήθελε στην ομάδα αυτή και να δείξει περισσότερα πράγματα.
Προσωπικά κρατώ, την προσθήκη του νεαρού Φερέιρα στον ΟΦΗ, που είναι ένας παίκτης με μεγάλα περιθώρια εξέλιξης, προσωπική του επιλογή και σήμερα, περιουσιακό στοιχείο της ομάδας.
Αυτός ο παίκτης, που δείχνει να έχει το ταλέντο, που χρόνια είχαμε να δούμε σε παιδί αυτής της ηλικίας με τη φανέλα του ΟΦΗ, θα μας θυμίζει το πέρασμα του μεγάλου Χιλιανού, από την ομάδα μας και είναι και η παρακαταθήκη που αφήνει.
Ισως, με τη γνώση τους και τις γνωριμίες τους, στην αγορά της Λατινικής Αμερικής μπορέσουν να βοηθήσουν τον ΟΦΗ να αντλήσει και άλλες τέτοιες μεταγραφικές επιλογές στο μέλλον, καθώς αυτό ταιριάζει και στο πρότζεκτ της ομάδας.
Χάιμε και Αλεσάντρο, στο ναό του ΟΦΗ θα είστε πάντα ευπρόσδεκτοι!
Καλή συνέχεια amigos!